پازل و مهارت‌های رياضی

مطالعات نشان میدهد کودکان دو تا چهار ساله‌اي که مشغول بازي با پازل هستند، در حقيقت به بهبود مهارت‌های استدلال فضایی خود میپردازند. مهارت‌های استدلال فضایی يا توانایی ذهنی چرخش اشکال، موضوعات مهمي در ریاضیات، علوم و مهندسی است.
يک روانشناس به‌نام سوزان لوین(Susan Levine) و همکارانش اخیرا در یک مطالعه دريافتند، کودکان 2-4 ساله‌اي که با پازل بازی میکنند، مهارت‌های فضایی بهتري در ارزيابیهاي صورت گرفته آنها در سن 4 ½ سالگي کسب میکنند. پس از کنترل تفاوت‌ها در درآمد والدين، آموزش و کل ساير ورودی‌ها، محققان اظهار میکنند که ثابت شده است بازی با پازل بطور معنیداري در مهارت‌های فضایی تاثير دارد.- مهارت‌ها در ریاضیات، علوم و تکنولوژی مهم هستند و جنبه کلیدی در شناخت دارد.

در اوایل سال‌های قبل از دبستان و در ادامه در بزرگسالی، تفاوت‌های فردی و جنسیتی در مهارت‌هاي فضايي خاصي، به ویژه مهارت‌ در چرخش ذهنی [اشیاء] وجود دارد و محققان در گزارش‌هاي چاپ شده در Developmental Science نيز اين موضوع را بيان میکنند. از آنجايي که اين تفاوت‌ها در دستيابي به توانايیهاي رياضي تاثير اثبات شده‌اي دارند، امروزه مورد توجه خاصي قرار گرفته‌اند. بهبود در آموزش رياضي براي بنياد ملي علوم (National Science Foundation) نيز نکته قابل توجهي است به طوري که در تحقيقاتي با اين موضوع سرمايه گذاریهاي قابل توجهي انجام داده است.
Soo-Siang Lim مدير پروژه آموزش علوم (NSF) در اين رابطه بيان میکند که اين مطالعه آگاهي بيشتري از فرصت‌های یادگیری برای کودکان در فعالیت‌های روزمره‌شان به ارمغان میآورد.
این موضوع مهم است، زیرا این مطالعه و متعاقبا مطالعات بعدی به‌طور بالقوه می‌تواند منجر به مداخلات نسبتا آسان و ارزان برای بهبود مهارت‌های فضایی برای آموزش STEM شود.
آموزش STEM شامل علوم، فن آوری، مهندسی و ریاضیات است. فعالیت‌هایی مانند بازی پازل در سنين کودکي میتواند زمینه را برای توسعه اين موارد مهيا سازد. طبق نظر پژوهشگران به طور خاص، مهارت و توانایی ذهنی تبدیل اشکال، یک عامل مهم در طي مراحل STEM، دريافت مدرک تحصيلي و حرفه است.
در اين رابطه Levine، متخصص برجسته در توسعه ریاضیات در کودکان اظهار میکند : ” کودکانی که به بازي پازل میپردازند توانایی بيشتري در چرخش و تحليل اشکال دارند.”
در مطالعه ابتدا بازی پازل در یک محیط طبیعی صورت گرفت. محققان 53 مورد از والدين کودکان با زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی متنوع را برای یک دوره دو ساله دنبال کردند.
محققان تعاملات پدر و مادر کودک را در فیلم 90 دقیقه‌ای که هر چهار ماه بین 26 و 46 ماهگی کودک رخ داده است، ثبت کردند.از پدر و مادر خواسته شد بصورت طبيعي با کودکان خود تعامل داشته باشند و در حدود نیمی از کودکان در نمونه حداقل یک بار با پازل بازي کردند.
والدين با درآمد بالاتر تمایل بيشتري به تعامل با کودکان در بازي پازل داشتند. هر دو مورد پسر و دختر که با پازل بازی کردند، مهارت‌های فضايي خوبي داشتند، اما پسرها بيشتر به بازي با پازل‌هاي پیچیده‌تر نسبت به دختران پرداختند و والدين پسرها از زبان فضايي بيشتري(مکالمات والدين و کودک) در طول بازی استفاده کرده و تعاملات بيشتري با کودکانشان نسبت به والدين دختران داشتند.

پسرها بهتر از دختران در انجام تبدیلات ذهنی در 54 ماهگی عمل میکردند.
لوين(Levine) میگويد : مطالعه بیشتري برای تعیین این‌که آیا بازی‌ پازل و زبان مفاهیم فضایی را که کودکان گوش میدهند(مکالمات والدين و کودک) حقيقتا روي توسعه مهارت‌های فضایی کودکان تاثير دارد و همچنين برای بررسی اين که چرا تفاوت جنسي در پيچيدگي بازي و نوع تعاملات والدین با فرزند پسر و دختر وجود دارد. ما در حال حاضر در حال انجام یک مطالعه آزمایشگاهی هستيم که در آن از والدین خواسته شده به بازي پازل با پسران و دختران قبل از مدرسه خود بپردازند و پازل‌هايي یکسان به همه شرکت کنندگان ارائه شده است.
ما بدنبال يافتن پاسخ اين سوال هستيم که آیا والدين ورودي يکساني به فرزندان خود خواهند داد، وقتي که پازل در سطح سختي يکساني براي همه شرکت کنندگان است.
مطالعه نشان داد که والدين پسرها از زبان فضايي بيشتري استفاده میکنند تا شرايط ساخت پازل‌هاي پيچيده‌تر را مهيا نمايند. از طرف ديگر، تفاوت در ميزان تعاملات و بکارگيري زبان فضايي والدين ممکن است به دليل کلیشه‌های اجتماعی باشد که افراد مذکر را دارای مهارت‎‌های فضایی بالاتر میداند. لوین میگويد: “یافته‌های ما نشان می‌دهد که کيفيت تعاملات دختران و پسران در بازی پازل می‌تواند نشانه‌اي از توسعه جنبه‌هاي شناخت باشد که در موفقیت در رشته‌های STEM نقش خواهند داشت.

منبع : http://www.nsf.gov/news/news_summ.jsp?cntn_id=123203